Mantra, tónlist, transcendence, guðdómleiki og mannsheilinn

Talið er að tónlist sé guðdómleg gjöf og líklega hafa allar manneskjur í gegnum tíðina orðið fyrir áhrifum frá tónlist í lífi sínu. Þessi grein kannar þýðingu orðsins AUM eða þula í indverskri menningu sem er grunnur klassískrar tónlistar. Höfundur skoðar frekar hlutverk tónlistar í því að ná fram yfirgengisástandi og áhrifum tónlistar á líf okkar.

Tónlist er grundvallareiginleiki mannkyns. Nánast öll þekkt samfélag hefur í gegnum tíðina haft einhvers konar tónlist, allt frá frumstæðustu til fullkomnustu. Í fyrsta lagi siðmenningarinnar menn voru þegar að spila á svo flókin hljóðfæri eins og beinflautur, kjálkahörpur og ásláttarhljóðfæri (Weinberger, 2004).

Hvort sem við syngjum í takt eða ekki, þá syngjum við öll og raulum; í takti eða ekki, við klappum og drögum; í takti eða ekki, við dönsum öll. Það er ekki auðvelt að finna einhvern sem finnur ekki fyrir þessari tengingu við tónlist. Tónlist hefur einnig tilhneigingu til að kalla fram hamingjusamar og tilfinningalegar tilfinningar og getur breytt skapi einstaklings. Börn byrja að bregðast við tónlist á meðan þau eru enn í móðurkviði. Við 4 mánaða aldur munu ósonandi nótur í lok laglínu valda því að þær hnykkja og hverfa. Ef þeim líkar við lag geta þeir kúgað (Cromie, 2001). Á mjög unga aldri er þessi færni þróuð af tónlist Menning þar sem barn er alið upp. Sérhver menning hefur sín eigin hljóðfæri sem notuð eru fyrir tónlist og hvernig fólk notar þau, hvernig fólk syngur, hvernig fólk hljómar og jafnvel hvernig það heyrir og skilur hljóð.

Þessi könnunarrannsókn skoðar uppruna og þýðingu OM möntrunnar, sem einnig er þekkt sem heilagt hljóð, með því að kanna forna indverska Vedic texta. Rannsóknin lýsir einnig því hvernig indverskur Rishis (fræðimenn) færði tantríska búddisma, sem innihélt OM sem hluta af fjölmörgum möntrum, til Tíbet á áttundu öld.

Rannsóknin greinir enn frekar hvers vegna indverski guðfræði- og frumspekilegir textar leggja svo mikla áherslu á heilaga hljóð OM, og kannar hvernig og hvers vegna helgi hljómur OM varð grundvöllur indverskrar hollustu Sangita og klassískrar tónlistar.

Rannsóknin kannar frekar tengslin milli tónlistar, yfirgengis, guðdóms og mannsheilans, til að skilja hvort við höfum öll þessa innbyggðu líffræðilegu hringrás sem er aðeins virk hjá þeim sem æfa, eða það er líffræðilegt slys.

Persónuleg reynsla og hvatning fyrir námið

Eins og milljarðar manna er ég ekki þjálfaður söngvari en mér finnst gaman að hlusta á tónlist. Ég gat ekki sungið fyrr en í apríl 2017, þegar ég fékk karókí á fjölskyldusamkomu.

Þegar ég skrifaði undir um kvöldið fann ég að hljóð eða orð streymdu mjúklega í gegnum hálsinn á mér þó að stundum væri það ekki í takti. Ég trúði ekki sjálfum mér en ég var ánægður. Í næstu viku keypti ég mér Karaoke vél og síðan þá syng ég hvenær sem ég hef tíma.

Ég skil að breytingarnar í hálsinum á mér voru vegna orkuvirkjunar í líkamanum þegar ég var að ná heilsu með því að ganga í skóginum/skógi. Til að skilja þetta, vinsamlegast lestu greinina mína „Að kanna möguleika mannslíkamans og heilans til að samstilla við rafsegulómun jarðar og Schumann ómun“ sem birt var í International Journal of Hindúatrú & Heimspeki (Bist, 2019). Blaðið er einnig aðgengilegt á http://bgrfuk.org/.

Meginmarkmiðið með því að skrifa þessa grein er að gera lesendur meðvitaða um möguleika mannslíkamans og heilans og hlutverki tónlistarinnar í að breyta heila okkar og líkama, sem getur bætt lífsgæði okkar. Mér sýnist að fornu fræðimenn á Indlandi hafi verið vel meðvitaðir um þetta fyrirbæri.

Mantra - Forn indversk sjónarhorn

A þula (Sanskrít – मन्त्र) er heilagt eða andlegt hljóð, atkvæði, orð eða hljóðhljómur, eða hópur orða á sanskrít sem er talið veita iðkendum sálrænan eða andlegan kraft. Upprunalega beiting þulunnar birtist í elstu bókmenntum arískra eða indó-Írana sem annað hvort þula á sanskrít (Vedas) eða þula á fornpersnesku (Avesta). Elstu möntrurnar sem samdar eru á Vedic Sanskrít á Indlandi eru að minnsta kosti 5000 ára gamlar.

Í hindúisma eru möntrur málfræðileg eining sem samanstendur af atkvæði, orði eða röð atkvæða eða orða á sanskrít tungumálinu sem virkar sem umbreytandi tæki hugsunar, tals eða athafna, sérstaklega þegar þau eru sögð í helgisiði. Möntrur hafa verið notaðar í trúarleg og hálf-trúarleg störf af fólki sem fylgir hindúahefð. Innan hindúahefðarinnar eru möntrur notaðar í ýmsum tilgangi, svo sem að lofa guðum, þakka guðum, kalla á anda nærveru, rifja upp goðsagnakennda frásögn, setja upp guðdóm, vígja musteri, vígja heilagan helgidóm, framkvæma umskipti á lífsstigi, og bein fórn til forfeðranna (Beck, 2009).

Talið er að án Mantra sé maður ekki fær um að klára neina andlega iðkun í hindúisma. Án Mantra er engin fórn og án OM er engin Mantra.

OM -Mantra

OM er forn þula sem gegnir aðalstöðu í indverskum goðafræði, helgisiðum og tónlistartextum og heldur áberandi hlutverki í hindúisma, sérstaklega í hollustu. Atkvæði OM er einnig þekkt sem AUM. Nokkur myndbönd á YouTube eru fáanleg með réttum framburði OM.

Í hindúahefð er sagt að hljóð OM innihaldi allan alheiminn. Það er fyrsta hljóðið frá upphafi tímans, og það nær einnig yfir nútíðina og framtíðina. Fornfræðingar töldu að allt í alheiminum pulsaði og titraði (Dudeja, 2017), ekkert stendur í raun í stað.

Samkvæmt tantríska fræðimanninum Andre Padoux (1981: 357), „Kosmískt ferli og mannlegt ferli orðs, hljóðs eða tals eru samsíða og samhljóða“. Athyglisvert er að stjarneðlisfræðingarnir hafa nú greint bergmál Miklahvells sem varð í upphafi tímans. Og þetta hljóð sem þeir hafa fundið er suð, mjög líkt hljóði OM.

Orðið OM, þegar það er söngað, titrar á tíðninni 136.1 Hz, sem er sama titringstíðni sem finnst um allt í náttúrunni. Athyglisvert er að það er líka tíðni 32. áttundar jarðársins. Ég trúi því að af þeirri ástæðu sé sagt að OM sé upphaflegi, frumtónn alheimsins, með öðrum orðum, upprunalega hljóð sköpunar. Taflan hér að neðan gefur skýringarmyndina.

Tímabil (T) eins snúnings jarðar í kringum sólina = 365.256 dagar x 24 klst./dag x 60 mín./klst. x 60 sek./mín. = 31558118.4 sek.

Þannig að tíðnin (f) jarðársins = 1/T = 3.168757 x 10-8 Hz.

Ef við margföldum þetta með 32^nd áttund, það er með 4294967296 (=232), við fáum = 136.1 Hz = tíðni hljóðsins 'OM'.

[Aðlagað frá Dudeja, 2017]

Lesendur gætu viljað hlusta á OM hljóðið á: https://www.planetware.de/audio/04-13610erdjahr.mp3

OM fer fram fyrir helgustu möntru vedískra og hindúa trúarbragða, Gayatri þuluna 'OM Bhur Bhuvah Svah…, sem biður um kraft sólarinnar til að lýsa upp huga (Beck, 1994).

[Aðlagað af: https://vedicfeed.com/gayatri-mantra-meaning-significance-and-benefits/]

Það eru nokkrar rannsóknir (Sharma, 2011; Thomas og Shobini 2018; Dudeja, 2017) sem varpa ljósi á kosti þess að syngja Gayatri Mantra. Atkvæði Gayatri Mantra eru sögð með mismunandi hlutum munnsins, svo sem hálsi (barkakýli), tungu, tennur, varir og tungurót. Meðan á tali stendur teygjast taugaþræðir tiltekinna hluta munnsins sem hljóð gefur frá sér upp til ýmissa hluta líkamans og beita þrýstingi á samsvarandi kirtla.

Það eru ýmsir stórir, litlir, sýnilegir og ósýnilegir kirtlar í líkamanum. Að mæla mismunandi orð hefur áhrif á mismunandi kirtla og með slíkum áhrifum er orka þessara kirtla örvuð. Tuttugu og fjórir stafirnir í Gayatri-Mantra tengjast tuttugu og fjórum slíkum kirtlum sem staðsettir eru í líkamanum sem, við örvun, virkja og vekja hugarkrafta til réttlátrar visku (satva guna).

Mantran er því eins konar munnleg tæki eða formúla fyrir umbreytingu „andlegrar eða heila“. Sem munnleg tæki samsvarar Mantra hlutlægum veruleika, svo sem sjónrænum hlutum, aðeins í formi hljóðs.

Það eru fjölmargar möntrur í hindúisma; af öllum möntrunum er OM þó talin uppspretta (Mula-Basis) þula. Það er hæst og hreinasta, þ.e. Brahman (Guð) sjálfur í orðmyndinni (Sabda Brahma). Það er einnig þekkt sem þula Purusha (Guð sem þula) Pranava (lífsstyrkjandi þula) og Taraka (leyndarmál), sem hefur kraft til að guðdóma og hreinsa alla aðra munnlega tjáningu og orðaform. Af þeirri ástæðu, fyrir hvaða helgisiði sem er, var inntónun heilags hljóðs í formi Mantra nauðsynleg til að innrenna guðlegan kraft og hreinleika.

Þrátt fyrir að OM eigi uppruna sinn í hindúisma, er það einnig að finna í búddisma, jainisma, sikhisma og nokkrum löndum í Suðaustur-Asíu.

OM gegnsýrir tantríska búddistahefð Tíbet og Japan, þar sem það er þekkt sem Vajrayana og Shingon, í sömu röð. Indverski fræðimaðurinn Padma Sambhava flutti tantríska búddisma, sem innihélt OM sem hluta af fjölmörgum möntrum og dharani eða löngum ákalli ýmissa búdda og bodhisattva, til Tíbet á áttundu öld (Beck, 1994).

Táknið (ॐ) samanstendur af þremur atkvæðum, nefnilega bókstöfunum A, U, M, og þegar það er skrifað á sanskrít er það hálfmáni á toppnum. Talið er að bókstafurinn "A" tákni meðvitundarástandið, bókstafurinn "U" draumaástandið og bókstafurinn "M" draumlausa svefnstöðu hugans. Allt táknið (ॐ) með hálfmánanum og punktinum er þekkt sem fjórða ríkið, eða Turiya, sem sameinar öll þrjú ríkin og fer yfir þau. Ennfremur táknar AUM einnig tímasetningarnar þrjár, þ.e. fortíð, nútíð og framtíð, en allt táknið stendur fyrir skaparann ​​sem fer yfir tímamörk (Kochhar, 2000).

Stafirnir þrír í AUM tákna einnig hina þrjá Guna eða eiginleikana sem eru Sattva, Rajas og Tamas, útskýrt í Bhagavat Gita. AUM táknar einnig bæði óbirtanlega (Nirguna) og augljósa (Sagun) þætti GUÐS, og af þeirri ástæðu er það kallað Pranava, sem þýðir að OM streymir um allt líf okkar og liggur í gegnum prana eða andardrátt (Bhaktivedanta, 1972).

Nokkrir Upanishads vísuðu til AUM sem Atman (sál, eða sjálf innra með sér) og Brahman (fullkominn veruleiki, alheimurinn, sannleikur, guðlegur, æðsti andi, kosmísk meginregla og þekking).

OM Mantra á Vedic tímabili - Söguleg þróun

Þótt orðið OM sé ekki nefnt beint í fyrstu sálmum Rigveda, kemur það fyrir í hinum þremur Veda og nokkrum Upanishads sem tengjast þeim. Vedaarnir eru stór hluti trúarlegra texta sem eru upprunnin í Indlandi til forna sem voru samin á sanskrít á milli 1500 f.Kr. og 700 f.Kr., og innihalda sálma, heimspeki og leiðbeiningar um helgisiði.

Talið er að í upphafi Veda-tímabilsins, vegna helgileikans sem tengist OM, hafi orðið verið haldið leyndu og aldrei sagt opinberlega (Oldenberg, 1988). Hins vegar birtist orðið OM opinberlega fyrst í Shukla (hvítu) Yajurveda. Það er trú að orði megi bæta við síðar vegna þess að OM er óbeint nefnt sem guðlegur eiginleiki (deva lakshna) í (5.2.8) versi Tattiriya Samhita af hvítu Yajurveda; sem hafa þrjá tjáningarhætti (tri-alikhita), tjáningu sem er oft tengd við OM.

Það eru nokkrar aðrar skoðanir með tilliti til uppruna atkvæðisins OM. Til dæmis, Max Muller lagði til að atkvæði OM gæti hafa verið dregið af fornu orði "Avam", sem var notað á forsögulegum tímum í merkingunni "það" til að vísa til fjarlægra hluta. Á hinn bóginn, samkvæmt Swami Sankarananda, gæti orðið verið dregið af „Soma“, nafni mikilvægs guðdóms sem er oft nefnt í Veda-bókunum og sem margir dulspekilegir helgisiðir tengjast (Greety, 2015).

Í hindúahefð er OM enn tengt við vedísk fórn og er því grunnurinn að öllum hindúasöng og tónlist. Áður en hvers kyns trúarathöfn er, er inntónun heilags hljóðs í formi möntru nauðsynleg.

Hér að neðan eru tveir YouTube myndbönd tenglar á Vedic söngnum:

1. Vedic upplestur á ýmsum umsögnum um Vedas eftir Indira Gandhi National Center for the Arts, Nýju Delí: fáanleg á https://www.youtube.com/watch?v=2UvdbJyH9pA

2. Vedic Chants of Veda-Shakha Swadhyaya eftir Vedic fræðimenn í Varanasi eftir heimsmyndum sem fást á: https://www.youtube.com/watch?v=UyZoXG_Wi5U

OM Mantra í Upanishadic textunum

Upanishads eru lokahluti Veda fjögurra. Upanishads voru skrifaðir á Indlandi á milli ca. 800 f.Kr. og c. 500 f.Kr., sem gerir þá næstum 3000 ára gamlar. Upanishads innihalda upplýsingar um heimspekilegar meginreglur og hugtök hindúatrúar, þar á meðal Karma (rétt aðgerð), Brahman (endanlegur veruleiki), Atman (sanna sjálf eða sál), Moksha (frelsun frá endurholdgunarhring) og Vedic kenningar sem útskýra sjálf- framkvæmd með jóga og hugleiðslu (Eshwaran, 2007).

Upanishads setja fram þá brautryðjandi niðurstöðu að OM þula eða hljóð tákni Brahman, hið æðsta alger, sem og Atman eða æðra sjálf í öllum verum. Þar sem alheimurinn er líka að jöfnu við hið eilífa Brahman, táknar OM alla sköpunina. Allir Upanishads hafa miðlæga möntru 'OM Tat Sat' (OM er það, sannleikurinn), sem gefur til kynna að OM sé æðsti frumspekilegi sannleikurinn, ekki lengur tengdur ytri helgisiði. OM er álitið djúptækt hugleiðslutæki til sjálfsframkvæmda – framkvæmt með „innri fórn“ eða andlegum helgisiði (Madhavananda, 1950; Krishnananda, 1984; Ollivelle, 1996).

Swami Chinmayananda og Gambhirananda í þýðingu þeirra á nokkrum Upanishads leggja áherslu á mikilvægi OM möntrunnar, til dæmis:

Mandukya Upanishad (1.1.1.) segir að OM, heimurinn, sé allt þetta. Skýr skýring á því er (eftirfarandi) - allt sem er fortíð, nútíð og framtíð, sannarlega, er OM. Það sem er fyrir utan tímatímabilin þrjú er líka, örugglega, OM (Chinmayananda, 2017).

Prasna Upanishad (5.2) segir að O Satyakama, einmitt þessi Brahman, þekktur sem Para [eiginleiki minna] Brahman og Apara [tengt nöfnum og formum] Brahman er aðeins þetta OM. Þess vegna nær hinn upplýsti vita annað hvort af þessu tvennu með þessum eina leið (Gambhirananda, 2010).

Chandogya Upanishad (1.1.1-2) segir að maður ætti að hugleiða atkvæði OM, Udgitha, því maður syngur Udgitha sem byrjar á OM (Gambhirananda, 2009).

Katha Upanishad (2.15—17) segir að markmiðið sem allar Vedas boða, sem allar iðranir lýsa yfir, og þrá að þær leiði líf Brahmacharya, segi ég þér það í stuttu máli að það sé OM. Þetta atkvæði er Brahman, þetta atkvæði er líka hæst. Eftir að hafa þekkt þetta atkvæði, hvað sem maður vill, þá fær maður það. Þessi stuðningur er bestur, þessi stuðningur er algjör. Með því að þekkja þennan stuðning er maður dýrkaður í heimi Brahma (Gambhirananda, 2010).

Mundaka Upanishad (2.2.6) segir að það að fæðast í ýmsum myndum er þetta sjálf til í huganum þar sem allar taugar eru í hópi eins og geimarnir eru í hópi á miðstöð vagnhjólsins. Hugleiddu þetta sjálf á þennan hátt með hjálp OM. Megi það verða góður endir fyrir þig að fara á hina hliðina á fáfræði (Gambhirananda, 2010).

Taittiriya Upanishad (1.8.1) segir að maður ætti að íhuga: OM er Brahman; allur þessi alheimur, skynjaður og ímyndaður, er OM. Brahmana sem heldur áfram að lesa Veda og ætlar að „leyfðu mér að fá Brahman“ segir „OM“. Vissulega nær hann Brahman (Chinmayananda, 1974).

Allir Upanishads tala fyrir því að OM Mantra opni leið til visku um að Atman (sál) sé hluti af breiðari flokki Brahman (alhliða sál eða Guð).

OM Mantra í tantrískum hefðum

Tantra þróaðist sem vandaðasta guðfræðilega og frumspekileg útsetning miðalda á Indlandi. Frawley (1994) nefndi að fornir rishis trúðu „að án þulu væri engin tantra“. OM er notað sem múla-mantra, rót og upphaf flestra möntra.

Indverskir jógískir textar útskýra að OM sé aðaltáknið fyrir sameiningu Lord Shiva við gyðju Shakti í Tantra-hefðinni. Samtenging andstæðna hvað varðar karl- og kvenþætti gegnsýrir hinar ýmsu gerðir Tantra og dulspekilegrar jóga. Drottinn Shiva táknar hina einkennandi karlreglu og gyðjuna Devi, eða Shakti, kvenregluna (Wallis og Ellik, 2013).

Ritual samsetning þeirra endurspeglast í OM atkvæðinu, þar sem nærvera Nada-Shakti (Devi) með Bindu (Shiva) er táknuð með hálfmángi og punktinum fyrir ofan OM (ॐ), í sömu röð. Tantra iðkendur stunda helgisiði sem fela í sér möntrur sem ætlað er að koma á einingu í alheiminum og innan líkamans, sem endurspeglast í Kundalini jóga, þar sem Yogi leitast við að vekja upp kvenkyns Kundalini höggorminn neðst á hryggnum, lyfta honum í gegnum hrygginn. Orkustöðvar eða orkustöðvar í líkamanum, og að lokum sameinast hann karlkyns Shiva við kórónu efst á höfðinu (Padoux, 1990).

Upphafsstig jóga útlistar námskeið um siðferðisþroska, þar á meðal meginreglur um ofbeldisleysi, einlífi og sannleiksgildi, en jógakennarar kenna einnig ýmsar líkamsstöður og aðferðir sem eiga að koma mann að lokum í Moksha eða frelsun. Sem hluti af þessu ferli hefur spekingurinn Patanjali mælt fyrir um þá iðkun að syngja OM í Yoga-Sutra sem gagnleg leið til að beina athyglinni að Ishvara, Drottni alheimsins.

OM Mantra í Sangita og klassískri tónlist

Indversk tónlist er þekkt á sanskrít sem Sangita og hefur verið samofin hindúisma á ýmsan hátt frá upphafi skráðrar sögu. Því kemur ekki á óvart að atkvæði OM hafi varanleg tengsl við tónlistarflutning. Bæði söng- og hljóðfæratónlist hefur gegnt mikilvægu hlutverki í trúarlegri hugsun og iðkun. Tónlistarhljóð á Indlandi eru tengd sömu fornu guðfræðilegu og heimspekilegu hugtökum og Söngur og Mantras (Raghavan, 1978).

Sanskrít tónlistarritgerðir boða að öll tónlist eigi uppruna sinn í OM og leysist upp í OM. OM er hljóðtjáning Nada-Brahman (Guð sem guðdómlegt hljóð), „Hljóðið algjört“ sem er einnig undirstaða tónlistar. Þess vegna byrja allir hollustuhættir eða klassískir söngvar á heimilum og í musterum með því að segja grunntóninn eða tónninn í formi OM. Söngur OM er sýndur sem stöðugt drónalíkt hljóð á tónnótunni sem hentar raddsviði söngvarans. Á indverskum klassískum tónleikum, eftir upphaflega OM, er hljóðið stækkað af söngvurum til að innihalda allt tónsviðið sem snertir tiltekna Raga eða melódíska formúluna sem notuð er í laginu eða tónsmíðinni (Beck 2009).

Hindúismi hefur tekið guðdómlega hljóðið OM sem mynd af „algjörnu“ sem kallast „Brahman“ í gegnum hugtakið Nada-Brahman, sem samanstendur af Nada-Shakti (hljóðorku) og Brahman (Guðdómlegt algjört).

Forn tónlist og guðdómur

Tónlistarhljóð á Indlandi er tengt hinum fornu guðfræðilegu og heimspekilegu hugmyndum um söng og Mantra. Bharata Muni var forn indverskur leik- og tónlistarfræðingur sem skrifaði Natya Shastra, fræðilega ritgerð um forna indverska dramatúrgíu og sögufræði, sérstaklega sanskrít leikhús.

Ley (2000) benti á að Bharata er talinn faðir indverskra leiklistarforma. Nāṭya Śāstra (sanskrít: नाट्य शास्त्र, Nāṭyaśāstra) er sanskrít texti um sviðslistir. Textinn er kenndur við spekinginn Bharata Muni og fyrsta heildarsöfnun hans nær aftur til á milli 200 f.Kr. og 200 e.Kr., en áætlanir eru mismunandi á milli 500 f.Kr. og 500 f.Kr.

Indversk klassísk tónlist er viðamikið efni og því er ekki hægt að draga það saman í þessari grein. Hins vegar var klassíska tónlistin þekkt sem Gandharva Sangīta („himintónlist“) í fornöld. Hindúahefðin hefur tekið guðlega hljóð sem form hins algerlega þekktur sem Brahman í gegnum hugtakið Nāda-Brahman (hljóð sem Guð), sem samanstendur af NādaŚakti (hljóðorku) og Brahman (guðdómlegt algjört). Himneskir flytjendur Gandharva (forn tónlistar) voru þekktir sem Gandharvas, flokkur karlkyns söngvara og guða undir forystu Nārada, goðsagnakennda sonar Brahmā sem bjó á himnum en var fær um að ferðast um alheiminn (Das; 2015; Beck, 2009).

Gandharvarnir voru karlkyns náttúruandar sem taldir eru hafa frábæra tónlistarhæfileika. Í fylgd með þeim voru konur þeirra, dansandi Apsaras, með Kinnaras á hljóðfæri. Í helgimyndafræði hindúa eru Gandharvas oft sýndir sem söngvarar í hirð guðanna. Þar til á þrettándu öld var tónlist einfaldlega kölluð Sangita eða Gita og tengd hindúa guði og gyðjum. Sangita (vel mótað lag) hefur þrjár deildir: söngtónlist, hljóðfæratónlist og dans (Prajnananda, 1963).

Gandharva Sangīta eða einfaldlega „Gandharva,“ var höfulega eða konunglega hliðstæða hins forna Vedic Sāma-Gāna sem kom í fulla mynd á klassíska tímabili sanskrít leiklistar, eins og sagt er frá í Nāṭya-Śāstra og Dattilam. Á síðari stigum var dansinn aðskilinn frá tónlistinni (Beck, 2009). Á sama hátt, í grískri goðafræði, voru músirnar guðirnir sem veittu innblástur fyrir listræna starfsemi. Talið er að músar hafi ekki aðeins skemmt guði heldur einnig veitt mönnum innblástur (Aris, 2014).

Talið er að fólk sem stundaði Bhakti Yoga (Söngur Mantra og lofaði Guð) í fornöld hafi getað tengst hinu guðlega, en hvernig nákvæmlega það gerði það hefur alltaf verið spurning.

Tónlist og transcendence

Talið er að tónlist hafi yfirskilvitlega eiginleika (Lefevre, 2004) og líklega af þeirri ástæðu er tónlist notuð við trúardýrkun, þvert á menninguna. Þeir sem búa til tónlist eru taldir hafa guðsgjöf og tónlist þeirra er gjöf til þeirra sem hlusta á tónlist þeirra. Tónlist undirstrikar ýmsar tegundir upplýsinga um höfunda eða flytjendur, svo sem um skap þeirra, lífefnafræði, innri takt eða líffæri, og jafnvel hvernig þau eru líkamlega uppbyggð (Perrett, 2004)

Á sjöunda áratugnum taldi Maslow breytt meðvitundarástand vera einkenni hámarksupplifunar með því að nota hugtakið „sameinandi meðvitund“ (Maslow, 1960, bls.1964). Harrison og Loui (68) hafa bent á að nýlega hafa nokkrir vísindamenn túlkað mikla tónlistarupplifun (IME) sem breytt meðvitundarástand (td Becker, 2014; Gabrielsson, 2004). Hins vegar, vegna mismunandi vísindalegra brennipunkta, eru tengsl milli IMEs og breyttra meðvitundarástands ekki strax augljós, þrátt fyrir að fólk í mismunandi heimshlutum upplifi þessa hámarksupplifun.

Gabrielsson (2011) veitir víðtækan hálffyrirbærafræðilegan ramma til að skilja yfirskilvitlegt eða sállífeðlisfræðilegt augnablik tónlistarupplifunar með því að tilgreina þessi augnablik sem „Strong Experience with Music (SEM)“, sem byggjast lauslega á Maslow's Peak Experience“ (Maslow, 1962). Rannsókn Gabrielsson undirstrikar að þegar einstaklingur upplifir sállífeðlisfræðilega upplifun myndi hann eða hún fá tár (24% þátttakenda), kuldahrollur/skjálfta (10%) og skauta, eða gæsakjöt (5%). Svipaða reynslu er greint frá fólki sem æfir Bhakti Yoga, eins og nefnt er í Bhagavat Gita.

Vinsælustu hugtökin bæði í fræðilegri og vinsælli orðræðu sem tengjast tónlistarupplifun eru: kuldahrollur, unaður, fullnæging í húð og frisson sem eru oft notuð til skiptis (Grewe o.fl., 2007; Huron og Margulis, 2011; Harrison og Loui, 2014 ). Þó að hrollur og spennuhugtök miði að því að bera kennsl á mikilvæga og auðprófanlega hluta hinna yfirskilvitlegu augnablika sem fyrir hendi eru, þjást báðir af skorti á aðgerða- og stofnanasamstöðu.

Hugtakið „húðfullnæging“ er ekki mikið notað í fræðilegum bókmenntum vegna flókins tengsla þess við kynferðislega venjur. Húðfullnægingin vísar til ánægjulegrar tilfinningar í mismunandi líkamshlutum okkar sem er háð aðstæðum okkar eða innleiðingu, og hefur svipaða skynjunarlega, matsfulla og áhrifaríka líffræðilega og sálræna þætti og kynferðisleg fullnæging (Mah og Binik, 2001). Þrátt fyrir einstaklega nákvæma lýsingu á litrófi tilfinningalegra fyrirbæra af völdum tónlistar (Panksepp, 1995) hefur hugtakið verið vanhæft og sjaldan notað.

„Frisson“ er aftur á móti lýst sem „þægilegri náladofa,“ upphækkuðum líkamshárum og gæsakjöti (Huron og Margulis, 2011, bls. 591). „Frisson“ gæti verið nákvæmasta og nothæfasta hugtakið vegna þess að það samþættir tilfinningalega styrkleika við sannanlegar áþreifanlegar tilfinningar sem ekki eru staðsettar á einhverju sérstöku svæði líkamans. Blood og Zatorre (2001) segja ennfremur að sömu taugabrautir séu notaðar þegar menn njóta matar, kynlífs eða yfirgengilegra, sállífeðlisfræðilegra augnablika tónlistarupplifunar.

Við höfum öll upplifað þessar stundir annaðhvort með því að segja möntrur, æfa Bhakti Yoga, á meðan við syngjum lög og jafnvel þegar við hlustum á lagræn tónverk eftirlætis söngvara okkar. Hvort maður upplifir þann hámark er spurning fyrir einstaklinga.

Tónlist og mannsheili

Taugatónfræði veitir glugga inn í rannsókn á heilanum og mýkt hans. Taugatónlistarfræði vísar til samhæfingar milli taugakerfis mannsins og hvernig við höfum samskipti við tónlist (Roehmann, 1991). Tónlistarhljóðið eða hvaða hljóð sem er fer inn í líkama okkar um merkta braut og þá gerir heilinn okkur kleift að búa til, skynja og njóta tónlistar, og sú athöfn að upplifa tónlist er gagnleg fyrir heilaþroska (Lewis, 2002; Patel, 2008).

Ennisblað heilans smíðar tungumálið og tónlistina og aðrir hlutar heilans sjá um tengda þætti tungumálsins og vinna úr tónlistinni (Patel, 1998). Nokkrar rannsóknir (Wang og Agius, 2018; Hickok, 2003; Overy, 2004; Mula, 2009) hafa sýnt fram á að auðvelt er að greina tungumál og tónlist í heilanum.

Wang og Agius (2018) lögðu áherslu á hin ýmsu svið sem taka þátt í taugavísindum tónlistar, ásamt uppfærslum úr nýlegum blöðum.

Tafla 2: Mismunandi svæði heilans sem taka þátt í taugavísindum tónlistar
[Aðlagað af Wang og Agius (2018)]

Tónlist og tilfinningatengsl eru vel þekkt. Mismunandi tegundir tónlistar eins og sorgleg, tilfinningaþrungin eða rómantísk tónlist vekja mismunandi tilfinningar (Cooke, 1959). Meyer (1956) skoðaði tónlistina, sérstaklega út frá tilfinningalegu sjónarhorni, og lagði áherslu á að tónlist vekur tilfinningar og tengd lífeðlisfræðileg viðbrögð sem nú er hægt að mæla.

Tónlist getur virkjað minningar okkar og vakið tilfinningar okkar og af þeirri ástæðu hefur tónlist líklega róað sál manneskjunnar (Molnar-Szakacs, 2006). Tónlist hefur ennfremur hjálpað mörgum okkar að jafna okkur eftir kvíða, þunglyndi og oft slæmt skap (Mula, 2009). Þetta gerist vegna þess að nokkur svæði í heila okkar taka þátt þegar við syngjum, spilum á hljóðfæri eða hlustum á tónlist. Því þótt tónlist líti út eins og ein starfsemi en flókin frá sjónarhóli heilans vegna þess að að minnsta kosti 18 svæði í heila okkar verða virkjuð sem kallast stigveldisskipuð röð (Wang og Agius, 2018; Perrett, 2004; Weinberger, 2004) .

Tafla 3: Heili, tónlist, tilfinningar og minni
[Aðlagað af Wang og Agius (2018)]

Nokkrar rannsóknir (Koelsch, 2010; Levinson, 2000; Juslin og Västfjäll, 2008) staðfesta að formleg iðkun tónlistar hefur í för með sér áberandi breytingar á starfsemi tiltekinna svæða heilans (heila, corpus callosum, hreyfiberki, planum temporale). ). Það eru aðrar rannsóknir (Bever og Chiarello, 1974; Kimura, 1995; Koelsch, 2005) sem staðfesta að tónlistariðkun veldur nokkrum breytingum á heilakerfi tónlistariðkenda.

Tónlist virðist vera heilaæfing; á meðan hægra heilahvelið okkar tengist náttúrulegum atburðum í tónlist, er það tengt laglínu og tónum; á hinn bóginn er vinstra heilahvelið tengt hrynjandi og greinandi þáttum. Þetta hefur einnig verið sýnt fram á með fMRI rannsóknum sem hafa einnig leitt í ljós að þjálfaðir tónlistarmenn sýna ákveðin sérstöðu (Bever og Chiarello, 1974; Koelsch, 2005). Tónlist sem meðferð er ekki mikið notuð, þrátt fyrir að rannsóknargögnin sýna greinilega lífefnafræðilegar breytingar í heilanum, sem fela einnig í sér aukna dópamínvirka sendingu (Sutoo og Akiyama, 2004).

Rannsókn Sarkamo o.fl. (2008) sem gerð var á heilablóðfallssjúklingum sýndi fram á að einstaklingar sem hlustuðu á uppáhaldstónlist sína að minnsta kosti eina klukkustund á dag sýndu framfarir í athygli og skapi (Sarkamo o.fl., 2008). Tónlistarmeðferðaráætlanir hafa álíka jákvæð áhrif á kvíða og þunglyndi hjá sjúklingum sem eru lagðir inn á sjúkrahús vegna heilaskemmda af völdum áverka (Guétin o.fl., 2009). Hjá öldruðum getur hlustun á tónlist dregið úr heyrnarskerðingu, auðveldað skilning og seinkað vitrænni hnignun (Alain o.fl., 2014).

Umræður og ályktun

Það er augljóst að forn indverskir fræðimenn voru vel meðvitaðir um kosti þess að iðka möntrur, þó að á Veda tímabilinu hafi þulur verið sungar í kringum hinn heilaga eld, og þegar siðmenningin þróaðist á Indlandi tók hún á sig mynd af Bhakti Yoga, sem syngur lof guðdómlega og nú á dögum höfum við ýmsar (klassíska, þjóðlagatónlist, filmi, indverskt/vestrænt rokk og popp) tónlistarform.

Rannsóknin undirstrikar að fornir indverskir fræðimenn höfðu ekki rangt fyrir sér þegar þeir fullyrtu að líkami okkar sé ker til að birta „hljóð“, sem er þekkt sem Nada Brahman (Guð sem guðlegt hljóð), og rödd okkar virkar sem aðgangsstaður fyrir tónlist.

Forn Rishis (Forn Indland fræðimenn) í gegnum Upanishads lögðu áherslu á að hið helga atkvæði Om er frumhljóðið sem öll önnur hljóð og sköpun spretta upp úr. Það liggur til grundvallar allri hljóðsköpun. Framburður Om, sem samanstendur af bókstöfunum þremur A, U og M, nær yfir allt framsetningarferlið. Það er eins og gonghljóð sem minnkar smám saman að marki og rennur saman í þögn. Sá sem nær Om, rennur saman við hið algera (Kumar o.fl., 2010).

Staðfest er að heili og taugakerfi mannsins eru harðsnúin til að greina tónlist frá hávaða og bregðast við takti og endurtekningu, tónum og tónum. Allar manneskjur eru fæddar með meðfæddan hæfileika fyrir tónlist og við höfum öll þessa innbyggðu líffræðilegu hringrás sem gerir okkur náttúrulega annaðhvort hrifinn af tónlistinni eða framleiðum tónlistina; hins vegar er líffræðilega hringrásin áhrifaríkari hjá þeim sem æfa og framleiða tónlist, samanborið við aðra.

Rannsóknin dregur einnig fram að tónlistarmenn sem stunda tónlist að staðaldri eru með stóran heila og það styður einnig þau rök að fólk sem hefur verið að syngja þulur reglulega eða sem hluti af starfi sínu gæti líka verið með stóran heila. Transcendence eða guðdómleiki er allt upplifður í gegnum heila okkar, og nokkrar vísindarannsóknir staðfesta nú að heilinn okkar er plastur og þessi rannsókn undirstrikar að möntrur og tónlist er hægt að nota sem tæki.

Það er augljóst að tónlist eykur heilsu manna og frammistöðu og af þeirri ástæðu tengist tónlist kvíðastillandi og verkjastillandi eiginleika og hún er í dag notuð á mörgum sjúkrahúsum til að hjálpa sjúklingum að slaka á og létta eða lina sársauka, rugl og kvíða. Möntrur og tónlist geta kallað fram minningar, eða vakið tilfinningar og aukið félagslega upplifun okkar. Þegar við syngjum eða hlustum á góða sólótónlist höfum við öll skemmtilega náladofa, upphækkuð líkamshár og gæsakjöt (frisson).

Mörg okkar eru kannski ekki þjálfuð söngkona eða eiga möguleika á að verða það, en við höfum vissulega öll líffræðilegu hringrásina innra með okkur sem gerir okkur kleift að syngja fáar möntrur - sem geta ýtt undir líffræðilegu hringrásina okkar sem getur breytt mýkt heilans og aukið okkar lífsgæði. Hins vegar er eitt mikilvægt atriði sem þarf að hafa í huga þegar þú söngur þula er framburður sérhljóða (svar) og samhljóða (varna).

Forn indverskir fræðimenn töldu að réttur framburður þulur (hljóð) auk trúar eða ásetnings sem þessar þulur eru sögðar með, hafi tilætluð jákvæð áhrif til hugleiðenda, sem ég er viss um að vísindin muni ná í í framtíðinni.

***

(Athugasemd ritstjóra: Þessi grein er ekki ritrýnd)

***

Höfundur: Dr Dinesh Bist SFHEA (London)
Netfang höfundar: dineshbist@hotmail.com

Skoðanir og skoðanir sem settar eru fram á þessari vefsíðu eru eingöngu skoðanir höfundar og annarra þátttakenda, ef einhver er.

***

Tilvísanir:

• Alain C., Zendel BR, Hutka S., Bidelman GM (2014). Að draga úr hávaða: ávinningur tónlistarþjálfunar á öldrun heyrnarheila. Heyrðu. Res. 308, 162–173 10.1016/j.heares.2013.06.008
• Arias, M. (2014) Tónlist og heilinn: taugatónlistarfræði, taugavísindi og saga, bindi 2 (4), bls;149-155.
• Bist, D. (2019) Að kanna möguleika mannslíkamans og heila til að samstilla við rafsegulómun jarðar og Schumann ómun, International Journal of Hinduism & Philosophy (IJHP, http://www.bgrfuk.org/
• Beck, GL (1994) Variations on a Vedic Theme: The Divine Names in the Gayatri Mantra, Journal of Vaishnava Studies, vol. 2 (2), bls; 47-58.
• Beck, GL (2009) Sonic Theology: Hinduism and Sacred Sound (Studies in Comparative Religion): University South Carolina Press. Becker, J. (2004) Deep Listeners: Music, Emotion, and Trancing, Bloomington, IN: Indiana University Press.
• Becker, J. (2004) Deep Listeners: Music, Emotion, and Trancing, Bloomington, IN: Indiana University Press.
• Bever, TG og Chiarello, RJ (1974) Cerebral dominance in musicians and non-musicians, Science, vol. 185, bls; 537-539.
• Bhaktivedanta, SAC (1972- 1989) Þr. Srimad-Bhagavatam, New York og Los Angeles: Bhaktivedanta, Book Trust.
• Blood, AJ og Zatorre, RJ (2001) Ákaflega ánægjuleg viðbrögð við tónlist tengjast virkni á heilasvæðum sem hafa áhrif á umbun og tilfinningar. Frv. Natl. Acad. Sci, bindi. 98, bls; 11818–11823.
• Bryant, EF og Patton, LL (2005) The Indo-Aryan Controversy: Evidence and Inference in Indian History, New York: Routledg.
• Chnimayananda, S. (2017) Mandukya Upanishad með Gaudapada's Karika, Central Chinmaya Mission Trust, Chinmaya Prakashan, Mumbai Indlandi.
• Chinmayananda, S. (1974) Discourses on Taittiriya Upanishad, Útgefandi: Chinmaya Publications Trust, ASIN: B0000D5P54
• Cooke D. (1959) Tungumál tónlistarinnar. Oxford: Oxford University Press.
• Cromie, WJ (2001) „Tónlist á heilanum: Rannsakendur kanna líffræði tónlistar“ Harvard Gazette, Harvard háskóla.
• Das, S. (2015) Indian Dramaturgy: A historical view of Bhartiya Natyashastra, An International journal Referred e-journal of Literacy Exploration ISSN 2320 -6101.
• Dudeja, JP (2017) Scientific Analysis of Mantra-Based Meditation and its Beneficial Effects: An Overview, International Journal of Advanced Scientific Technologies in Engineering and Management Sciences, vol. 3 (6).
• Easwaran, E. (2007) The Upanishads, Nilgiri Press, Blue Mountain miðstöð hugleiðslu, Kanada.
• Frawley, D. (1994) Tantric Yoga and the Wisdom Goddesses: Spiritual Secrets of Ayurveda, Lotus Press USA, Passage Press Salt Lake City Utah.
• Gabrielsson, A. (2011) „Strong experiences with music,“ í Handbook of Music and Emotion: Theory, Research, New York: Oxford University Press, bls; 547–574.
• Gambhirananda, S. (2009) Chandogya Upanishad – With the Commentary of Shankaracharya, Útgefandi: Advaita Ashrama; 6. útgáfa, ISBN-10: 8175051000, ISBN-13: 978-8175051003.
• Gambhirananda, S. (2010) Prasna Upanishad- With the Commentary of Shankaracharya, Útgefandi: Advaita Ashrama, Indlandi ISBN-10: 8175050233, ISBN-13: 978-8175050235.
• Gambhirananda, S. (2010) Katha Upanishad With the Commentary of Shankaracharya, Útgefandi: Advaita Ashrama, Indlandi; 2 útgáfa, ISBN-10: 8185301336, ISBN-13: 978-8185301334.
• Gambhirananda, S. (2010) Mandukya Upanishad- With the Commentary of Shankaracharya, Útgefandi: Advaita Ashrama, Indlandi, ISBN-10: 8175050993, ISBN-13: 978-8175050990.
• Gerety, FMM (2015) This Whole World is OM: Song, Soteriology, and the Emergence of the Sacred Syllable, Ph.D. ritgerð, Harvard háskóla.
• Gold, BP, Frank, MJ, Bogert, B. og Brattico, E. (2013) Skemmtileg tónlist hefur áhrif á styrkingarnám samkvæmt hlustandanum, Front Psychology, vol. 4 (541).
• Guétin, S., Portet, F., Picot, MC, Pommié, C., Messaoudi, M., Djabelkir, L., Olsen, AL, Cano, MM, Lecourt, E. og Touchon, J. (2009) Áhrif tónlistarmeðferðar á kvíða og þunglyndi hjá sjúklingum með Alzheimers tegund heilabilunar: Randomised, Controlled Study, Dementia and Geriatric and Cognitive Disorders, Online Research Grein, Dement Geriatr Cogn Disord 2009;28:36–46. (DOI: 10.1159/000229024)
• Grewe, O., Nagel, F., Kopiez, R. og Altenmüller, E. (2007) Að hlusta á tónlist sem endursköpunarferli: lífeðlisfræðileg, sálfræðileg og sálræn fylgni af kuldahrolli og sterkum tilfinningum, Music Percept, vol. 24, bls; 297–314.
• Gridley, M. (2006) Útskýra spegiltaugafrumur rangfærslu tilfinninga í tónlist? Percept Mot Skills, bindi. 102, bls; 600-602.
• Harrison, L. og Loui, P. (2014) Unaður, kuldahrollur, fressur og húðfullnægingar: í átt að samþættri líkani yfir yfirskilvitlegri sállífeðlisfræðilegri reynslu í tónlist, bindi. 5 (790. gr.).
• Hickok, G. (2003) Heyrn-hreyfanleg samspil opinberað af fMRI: Tal, tónlist og vinnuminni á svæði Spt tónlist og tilfinningar, Journal of Cognitive Neuroscience, vol. 15, bls; 673-682.
• Huron, D. og Margulis, EH (2011) „Music expectancy and thrills“ í, Handbook of Music and Emotion: Theory, Research, Applications, (bls; 575–604) New York: Oxford University Press.
• Jourdain R. (1998) Tónlist, heilinn og alsæla: Hvernig tónlist fangar ímyndunarafl okkar, New York, NY, Bandaríkin: Avon Books.
• Juslin, PN, og Västfjäll, D. (2008) Tilfinningaleg viðbrögð við tónlist: nauðsyn þess að huga að undirliggjandi aðferðum. Behaviour, Brain Science, bindi. 31, bls; 559–575.
• Kimura, D. (1964) Vinstri-hægri munur á skynjun laglínu, QJ Exp Psychol, bindi. 16, bls; 355-358.
• Kochhar, R. (2000) The Vedic People: Their History and Landafræði, Nýja Delí: Orient Longman.
• Krishnananda S (1951) Mundaka Upanishad, fáanlegt á: https://www.swamikrishnananda.org/mundaka_0.html [Sótt í janúar 2020].
• Koelsch, S. (2005) Neural hvarfefni vinnslu setningafræði og merkingarfræði í tónlist, Curr Opin Neurobiology, vol. 15, bls; 207-212.
• Koelsch, S. (2010) Towards a neural basis of music-evoked feelings, Trends Cognitive Science, vol. 14, bls; 131–137.
• Koelsch, S. (2014) Brain correlates of music-voked feelings, Nat Rev Neuroscience, vol. 15, bls; 170-180.
• Kumar, S., Nagendra, HR, Manjunath, NK, Naveen, KV og Telles, S. (2010) Hugleiðsla um OM: Mikilvægi frá fornum textum og samtímavísindum, International Journal of Yoga, vol. 3 (1), bls; 2-5.
• Lefevre, M. (2004). Leikur með hljóð: lækningaleg notkun tónlistar í beinni vinnu með börnum. Félagsráðgjöf barna og fjölskyldu, 9, 333-345.
• Levinson, J. (2000) Musical frissons, Rev. Fr. Etud. Am, bindi. 86, bls; 64–76.
• Lewis, PA (2002) Musical minds, Trends Cognitive Science, vol. 6, bls; 364-366.
• Ley, G. (2000) Ljóðfræði Aristótelesar, Natyasastra eftir Bharatamuni og ritgerðir Zeami: Theory as Discourse: Asian Theatre Journal, Vol. 17, nr. 2 (haust, 2000), bls. 191-214 Útgefandi: University of Hawai'i Press Stöðugt vefslóð: http://www.jstor.org/stable/1124489 Skoðað: 16/02/2020
• Madhavananda, S. (1950) The Brhadaranyaka Upanihsad, 3. útgáfa, Advaita Ashram, Mayavati, Almora, Himalayas, Indland, fáanlegt á: http://www.holybooks.com/wpcontent/uploads/Brihadaranyaka-Upanishad.pdf.
• Mah, K. og Binik, YM (2001) Eðli mannlegrar fullnægingar: gagnrýnin endurskoðun á helstu straumum, Clinical Psychology Review, bindi. 21, bls; 823–856.
• Maslow, AH (1962) Lessons from peak experiences, Journal of Humanistic Psychology, vol. 2, bls; 9–18.
• Maslow, AH (1964) Trúarbrögð, gildi og hámarksupplifun, Columbus: Ohio State University Press.
• Merchant, H. og Averbeck, BB (2017) The Computational and Neural Basis of Rhythmic Timing in Medial Premotor Cortex, Journal of Neuroscience, vol. 37, bls; 4552-4564.
• Meyer, LB (1956) Tilfinningar og merking í tónlist, Chicago, The University of Chicago Press.
• Miles, SA, Rosen, DS og Grzywacz, NM (2017) Tölfræðileg greining á sambandinu milli harmónískrar undrunar og vals í dægurtónlist, Front. Humm. Taugavísindi, bindi. 11 (263).
• Molnar-Szakacs I, Overy K: Tónlist og spegla taugafrumur: frá hreyfingu til 'e'motion. SocCogn Affect Neurosci 2006; 1:235-41
• Mula, M. (2009) Trimble MR: Music and madness: neuropsychiatric aspects of music, Clinical Med, vol. 9, bls; 83-86.
• Oldenberg, H. (1988-1894) The Religion of the Veda, Ensk þýðing úr upprunalegri þýsku, Shridhar B. Shrotri, Delhi: Motilal Banarsidass.
• Olivelle, P. (1996) Oxford heimsklassískt Upanishad, Cox & Wyman Ltd, Reading, Berkshire, GB.
• Overy, K., Norton. AC, Cronin, KT, Gaab, N., Alsop, DC, Winner, E. og Schlaug, G. (2004) Myndgreiningarlag og taktvinnsla hjá ungum börnum, Neuroreport, vol. 15, bls; 1723-1726.
• Padoux, AV (1990) The Concept of the Word in Selected Hindu Tantras, Albany, NY: SUNY Press.
• Panksepp, J. (1995) Tilfinningalegar uppsprettur „kuldahrolls“ af völdum tónlist, Music Percept, vol. 13, bls; 171–207.
• Patel, AD (2008) „Tónlist sem umbreytandi tækni hugans,“ í Proceedings of the symposium at Music: Its Evolution, Cognitive Basis, and Spiritual Dimensions, Cambridge.
• Perret, D. (2004) Rætur tónlistar: um tauga-tónlistarþröskulda og nýjar sannanir fyrir brýr milli tónlistartjáningar og innri vaxtar, Music Education Research, vol. 6, bls; 327-342.
• Prajnanananda, S. (1963) A History of Indian Music – Volume One: Ancient Period, Sri Ramakrishna Math, 2. útgáfa.
• Raghavan, V. (1978) Tónlist í sanskrít bókmenntum, National Center for the Performing Arts, Quarterly Journal, vol. 7 (4), bls; 17–38.
• Rauschecker, JP (2014) Er upptökutæki í höfðinu á þér? Hvernig heilinn geymir og sækir tónlistarlög, Front Syst Neuroscience, bindi. 8 (149).
• Rauscher, FH, Shaw, GL og Ky, KN (1995) Að hlusta á Mozart eykur spatial-temporal reasoning: into a neurophysiological basis, Neurosci Lett, vol. 185, bls; 44-47.
• Roehmann, FL (1991) Making the connection, Music Educator's Journal, vol. 77, bls; 21-25.
• Salimpoor, VN, Zald, DH, Zatorre, RJ, Dagher, A. og McIntosh, AR (2015) Spár og heilinn: hvernig tónlistarhljóð verða gefandi, Trends Cogn Science, vol. 19, bls; 86-91.
• Sarkamo, T., Tervaniemi, M., Laitinen, S., Forsblom, A., Soinila, S. og Mikkonen, M. (2008) Tónlistarhlustun eykur vitsmunalegan bata og skap eftir heilablóðfall í miðheilaslagæð, Brain, vol. 131, bls; 866-876.
• Schlagintweit Emil 2019. Wikimedia Image- Om Mani Padme Hum. Fæst á netinu á https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/Priere-6-syllabes-Om-Mani-Padme-Hum.jpghttps://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/76/Priere-6-syllabes-Om-Mani-Padme-Hum.jpg Accessed on 06 May 2020.
• Schlaug, G., Norton, A., Overy, K. og Winner, E. (2005) Áhrif tónlistarþjálfunar á heila og vitsmunaþroska barnsins, Ann NY Acad Science, vol. 1060, bls; 219-230.
• Sharma, SA (2011) The Integrated Science of Yajna, Shantikunj, Haridwar.
• Stewart, L. (2005) A neurocognitive approach to music reading, Ann NY Acad Science, vol. 1060, bls;377-386.
• Sutoo, D. og Akiyama, K. (2004) Tónlist bætir dópamínvirk taugaboð: sýnikennsla byggð á áhrifum tónlistar á blóðþrýstingsstjórnun, Brain Res, vol. 1016, bls; 255-262.
• Thomas, S. og Shobini, LR (2018) Áhrif Gayatri Mantra hugleiðslu á hugleiðslu Barnaleg efni: EEG og fMRI tilraunarannsókn, The International Journal of Indian Psychology, vol. 3 (2).
• Walis, DC og Ellik, E. (2013) Tantra Illuminated: The Philosophy, History and Practice of Timeless Tradition, 2. útgáfa.
• Wang S. og Agius M. 2018. NEUROSCIENCE OF TUSIC; UMSÝNING OG SAMANTEKT. Psychiatria Danubina, 2018; Vol. 30, viðbót. 7, bls. 588-594. Fæst á netinu á http://www.psychiatria-danubina.com/UserDocsImages/pdf/dnb_vol30_noSuppl%207/dnb_vol30_noSuppl%207_588.pdf/
• Weinberger, NM (2004) Music and the Brain, Scientific American, bindi. 291, bls; 88-95.
• Zatorre, RJ, Chen, JL og Penhune, VB (2007) Þegar heilinn spilar tónlist: heyrnar-hreyfileg samskipti við skynjun og framleiðslu tónlistar, Nat Rev Neuroscience, vol. 8, bls; 547-558

***